Atrofia kości szczęki, czyli zanik kości to postępujące stopniowo pogorszenie stanu kości, prowadzące do utraty kości. Gdy proces ten stale postępuje, może dojść do tak znacznego ubytku kości, że konieczny może być jej przeszczep. Można jednak temu zapobiegać, wybierając mniej inwazyjne rozwiązania, a ich wybór zależy od przyczyny utraty kości szczęki.

Jakie są przyczyny zaniku kości szczęki? Po usunięciu stałego zęba, który nie został wymieniony, może wystąpić pogorszenie kości szczęki. Szczęka osadza naturalne zęby, które stymulują ją poprzez czynności takie jak żucie i gryzienie. Kiedy brakuje zębów, kość wyrostka zębodołowego lub część kości szczęki, która zakotwicza zęby w jamie ustnej, nie otrzymuje już niezbędnej stymulacji i zaczyna się rozkładać lub resorbować. Tempo pogarszania się stanu kości, a także występująca utrata masy kostnej są różne u poszczególnych osób. Jednak większość utraty kości występuje w ciągu pierwszych 18 miesięcy po ekstrakcji i trwa przez całe życie.

Choroby przyzębia to ciągłe infekcje dziąseł, które stopniowo niszczą podparcie zębów. Choroby przyzębia dotyczą jednej lub więcej tkanek przyzębia: kości wyrostka zębodołowego, więzadła przyzębia, cementu lub dziąseł. Jeśli zapalenie dziąseł przechodzi w zapalenie przyzębia, tkanka dziąseł i kość podtrzymująca zęby pogarszają się. Postępująca utrata kości wyrostka zębodołowego może prowadzić do rozluźnienia, a następnie utraty zębów, co z kolei spowoduje zanik kości szczęki. Przyczynami zaniku kości szczęki mogą być także nieodpowiednio dopasowane protezy oraz urazy mechaniczne.

Aby zapobiegać postępującemu zanikowi kości szczęki, należy utrzymywać zęby w dobrej kondycji, jak najszybciej leczyć stany zapalne dziąseł, a także ubytki próchnicze. W razie konieczności ekstrakcji zęba, należy jak najszybciej uzupełnić braki w uzębieniu przy pomocy takich narzędzi stomatologicznych jak most czy implant. Natomiast w przypadku utraty całego uzębienia, najbardziej optymalnym rozwiązaniem jest proteza osadzona na implantach.