Kiedyś opracowywanie ubytków próchnicowych sprowadzało się wyłącznie do stosowania tradycyjnych akcesoriów stomatologicznych, takich jak wiertła dentystyczne. Obecnie stomatologia zachowawcza korzysta coraz częściej ze znacznie nowocześniejszych metod. Mowa o takich technologiach jak ozonowanie czy abrazja. W przypadku ozonowania zmian próchniczych wykorzystywany jest strumień ozonu, który usuwa płytkie zmiany próchnicze, działa bakteriobójczo i przeciwbólowo. Z kolei w przypadku abrazji wykorzystywany jest strumień powietrza pod odpowiednim ciśnieniem. Jest to całkowicie nieinwazyjna, bezbolesna metoda opracowywania ubytków próchniczych, wolna od dyskomfortu towarzyszącego tradycyjnemu borowaniu zęba. 

Abrazyjne leczenie próchnicy umożliwia wyeliminowanie próchnicy dzięki użyciu strumienia powietrza pod odpowiednim ciśnieniem, wzbogaconym o cząstki materiału ściernego. Zazwyczaj materiałem ściernym jest sproszkowany tlenek glinu. Cząsteczki tego związku wyrzucane są przez specjalny aparat – piaskarkę; strumień powietrza (lub wody) wzbogacony o tlenek glinu kierowany jest na powierzchnię zęba z odległości 1 mm, pod kątem 90 stopni. Emitowane przez aparat cząstki ścierne w kontrolowany sposób eliminują ubytek zębowy, a precyzyjne przeprowadzenie zabiegu możliwe jest dzięki odpowiedniemu modyfikowaniu wielkości przepływu cząstek ścierających, ciśnienia oraz czasu oddziaływania strumienia na powierzchnię zęba. Tlenek glinu jest związkiem neutralnym dla organizmu, jednak nie zaleca się jego stosowania w przypadku pacjentów z astmą, stanami zapalnymi oskrzeli oraz stanem zapalnym błony śluzowej jamy ustnej. Należy ponadto pamiętać, że podczas zabiegu usuwania próchnicy metodą abrazji należy zastosować u pacjenta osłonowo koferdam, a stomatolog powinien zabezpieczyć drogi oddechowe przy pomocy maseczki ochronnej.