Dorastające dzieci potrafią wywrócić całkowicie świat rodzica, potrafią jednocześnie dawać radość i przysporzyć kłopotów w takiej samej ilości. Wszystkie sprawy związane z dorastaniem w mniejszym lub większym stopniu dotyczą rodziców, którzy są przez cały czas odpowiedzialni za rozwój swojej pociechy, służenie radą i pomocą, byciem wsparciem w każdym dniu i godzinie dorastania. Jedną z takich sytuacji, na które dzieci reagują w bardzo różny sposób jest utrata pierwszego zęba mlecznego. Proces ten zaczyna się najczęściej w okolicach 6 roku życia – to właśnie wtedy w łuku zębowym zachodzą pierwsze zmiany, które spowodowane są wyrastaniem zębów stałych, co zawsze powoduje sukcesywną utratę „mleczaków”. Jest to specyficzny czas tak samo dla rodzica, jak i dla dziecka, ponieważ wiąże się ze zmianami, które wpływają bezpośrednio na dosyć ważny narząd, jakim jest narząd żucia. 

Część maluchów przyjmuje ten stan rzeczy jako oczywisty – nie boją się tego, co nastąpi po utracie zęba, mają świadomość kolejności zachodzących procesów. Zwykle też są ciekawe całej sytuacji, lubią obserwować siebie oraz przebieg tego procesu.  Starają się dowiedzieć, co powinny, lub czego nie powinny, robić. Nie unikają rozmowy z rodzicami i często informują ich na bieżąco o swoich odczuciach. Taka sytuacja jest wymarzona dla osób odpowiedzialnych za wychowanie swojej pociechy, ponieważ daje im możliwość wyjaśnienia, że oprócz zmian fizjologicznych będą musiały także zajść zmiany z procesie dbania o swoje zęby, dojdzie też szereg nowych obowiązków – zwłaszcza wizyty w gabinecie stomatologicznym, gdzie dentysta posiada odpowiednie narzędzia stomatologiczne i materiały stomatologiczne, które pozwolą utrzymać zęby w nienagannym stanie. Konieczna również okaże się zmiana pasty z tej dedykowanej dzieciom na pastę na pastę przeznaczoną do zębów stałych.

Istnieje także realna szansa, że wydarzy się odwrotna sytuacja i dziecko będzie przerażone tym, że zaczynają wypadać mu zęby. Jeśli maluch nie zrozumie istoty zachodzących w jego buzi procesów, może odczuwać paniczny lęk przy każdorazowej utracie zęba, a będzie się tak działo jeszcze przez najbliższe kilkanaście miesięcy. Zwykle jest to wynik kompletnej nieznajomości naturalnych konsekwencji dorastania. Trudno o tym mówić, ale niewiedza ta jest skutkiem braku odpowiedniej edukacji, jaką dziecko powinno odbyć w trakcie dorastania. 

Badania wykazują, że dzieci, które miały wcześniej styczność z gabinetem stomatologicznym – odbyły chociażby wizytę adaptacyjną – znacznie lepiej przyjmują do świadomości fakt, że wypadające zęby są naturalnym procesem, który zwiastuje pewne zmiany anatomiczne w szczęce. Minimalne oswojenie się z tym, co znajduje się w gabinecie, czyli asortyment stomatologiczny i narzędzia służące dentyście na co dzień do pracy. Zwykle takie dziecko zaczyna oswajać się ze świadomością, że o zęby trzeba naprawdę dbać, bo konsekwencje niechlujstwa mogą być nieprzyjemne i niosą za sobą pewne ryzyko, za które przyjdzie dzieciom płacić dopiero w ich dorosłym życiu.